Najpiękniejsze myśli są niczym bez uczynków.

Czuję w sobie powołanie kapłana, z jaką miłością o Jezu podnosiłabym Ciebie w rękach, gdy na mój głos zstępowałbyś z nieba… z jaką miłością dawałabym Ciebie duszom.

Szukałam prawdy. Zrozumiałam pokorę.

Odkrywam nie znane mi dotąd światła w tym samym momencie, kiedy ich potrzebuję, a dzieje się to najczęściej podczas modlitwy odprawianej w największym opuszczeniu, lub nawet pośród codziennych zajęć.

Nigdy nie słyszałam Jego głosu, ale czuję, że jest Om we mnie w każdej chwili, że mną kieruje i daje mi natchnienia, co powinnam mówić lub czynić.

Modlitwa to miłosne przebywanie z tym, który mnie kocha.